روستای واریش

روستای واریش ، از توابع بخش کن و سولقان و به تازگی جزو منطقه ۲۲ شهری تهران شده است .
روستای واریش ، روستای کوچک و خلوتی است که بیشتر از چند خانوار امروزه در آن زندگی نمی‌کنند و بیشتر خانه‌ها نوساز و خالی از سکنه هستند که ظاهراً بیشتر به صورت فصلی و یا هر از گاهی در تعطیلات از آنها استفاده می‌شود.
بالای روستای واریش ، به سمت راست و در امتداد دره، یک جادۀ خاکی عریض هست که مسیر صعود به قله ۳۴۰۰متری پهنه‌حصار است. این روستا به دلیل قرارگیری در منطقه کوهستانی در فصول گرم سال خنک و مطبوع و در فصول سرد، سرد و خشک است. ارتفاع روستای واریش از سطح دریا ۲.۲۵۰ متر است. قرار گرفتن روستا در موقعیت کوهستانی و غربی‌ترین نقطه شهر تهران و در مجاورت بادهای غرب به شرق تهران، عاری از هرگونه آلودگی تنفسی بوده و دارای آب و هوایی خنک می‌باشد. زبان اهالی روستا فارسی و تقریباً بدون لهجه خاصی بوده است.

روستای واریش را می‌توان به سه قسمت تقسیم کرد:

• در شمالی‌ترین قسمت روستا حوضچه‌های تعبیه شده جهت جمع‌آوری آب رودها، چشمه‌ها و آبهای سطحی جهت آبیاری باغ‌ها و تهیه آب شرب روستا.
• در قسمت میانی روستا باغ‌های وسیعی از درختانی چون گردو، سیب، خرمالو، توت و شاتوت وجود دارد.
• در جنوبی‌ترین بخش خود روستا قرار دارد که دارای ۲۲ نوع خانه و ساختمان است: یکی خانه‌های اهالی و بومیان و دیگری ویلاهای بزرگ و کوچک و رنگارنگ که تعداد زیادی از آنها خالی از سکنه و خالی از تجهیزات زندگی می‌باشد و حتی برخی از پنجره‌های آنها شیشه ندارد.
• این روستا بسیار سرسبزتر از روستای وردیج در همسایگی خود است و باغات آن دارای محصولاتی همچون آلو، گیلاس، شاتوت و زردآلو می باشد.